Nie przychodzę ani uczyć dzieci, ani też ich bawić. Przychodzę śpiewać z nimi.

                                                                                     Maria Konopnicka

 

 

Kalendarium życia i twórczości  Marii Konopnickiej

 

23.05.1842: Nasza Patronka przychodzi na świat w Suwałkach, jako jedna z sześciorga dzieci Józefa Wasiłowskiego i Scholastyki z Turskich.

 

1849 r.: Rodzina Wasiłowskich przenosi się do Kalisza. Tutaj, na Warszawskim Przedmieściu, w mieszkaniu na parterze Pałacu Puchalskich (przy dzisiejszym pl. Jana Kilińskiego 4) Maria spędzi dzieciństwo i wczesną młodość.

 

1854 r.: Umiera Scholastyka Wasiłowska – matka poetki. Ojciec, wybitny prawnik i działacz społeczny, wychowuje dzieci samotnie, w duchu patriotyzmu i poszanowaniu dla religii. Dba o wszechstronny rozwój najzdolniejszej ze swych córek, zapoznając ją m.in. z twórczością oficjalnie zakazanych romantyków: Mickiewicza, Słowackiego i Krasińskiego.

 

1855–1856: Maria wraz z siostrą trafia na pensję do sióstr sakramentek w    Warszawie. Poznaje tam Elizę Orzeszkową. Pisarki będą się przyjaźnić aż do przedwczesnej śmierci Marii.

 

1862 r.: Ślub z Jarosławem Konopnickim herbu Jastrzębiec, zubożałym ziemianinem, starszym od Marii o 12 lat. Małżonkowie zamieszkają w majątku Bronów pod Łęczycą.

 

15.02.1863 r.: Rodzina Wasiłowskich i Konpnickich doświadcza kolejnej wielkiej straty. Jedyny brat Marii, Jan - student politechniki w Liège, ginie w powstaniu styczniowym, w pierwszej potyczce swojego oddziału. Poetka żegna się z bratem słowami: Biedny chłopcze! żołnierzu małoletni, nie pożegnany na bój, nie błogosławiony!

 

1863 r.: W obawie przed represjami ze strony władz carskich Konopniccy wraz z malutkim synkiem Tadeuszem udają się na emigrację do Wiednia i Drezna, z której wracają do kraju w połowie 1864 roku.

 

Rozczarowana małżeństwem Konopnicka ucieka w świat literatury i coraz więcej czasu poświęca na rozwój własnego warsztatu pisarskiego.

 

1870 r.: Poetka debiutuje wierszem W zimowy poranek, który publikuje pod pseudonimem „Marko”.

 

1876 r.: Na łamach „Tygodnika Ilustrowanego” ukazuje się cykl lirycznych wierszy W górach.

 

1877 r.: Poetka wraz z dziećmi przenosi się do Warszawy, gdzie mieszka do 1890 r., jednocześnie rozwijając swoją działalność literacką i publicystyczną.

.

Lata 80-te: Praca w redakcji czasopisma dla kobiet pt. „Świt”, współpraca z tygodnikiem „Bluszcz”.

Powstają kolejne nowele, m.in. Dym, Nasza szkapa, Miłosierdzie gminy.

 

1882 – 1884: Podróże po Europie: Austria, Szwajcaria, Francja, Włochy, Czechy.

 

1884r.: Konopnicka publikuje pierwsze zbiory wierszy dla dzieci. Pozbawione dydaktyzmu, tryskające humorem utwory ujmują urodą języka i szybko zyskują popularność.

 

1889 r.: Początek głębokiej i trwającej aż do śmierci przyjaźni z Marią Dulębianką.

 

1890r.: Publikacja noweli pt. Mendel Gdański. W utworze tym Konopnicka wyraża swój protest przeciwko antysemityzmowi.

 

1893 – 1903: Poetka publikuje kolejne utwory dla dzieci: O Janku Wędrowniczku, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Na jagody.

 

1901/1901: Przebywając za granicą, Konopnicka koordynuje międzynarodowy protest przeciwko brutalnym działaniom antypolskim w zaborze pruskim.

 

1903 r.: W 25-lecie działalności literackiej i społecznej Konopnicka w darze od narodu otrzymuje dworek w Żarnowcu.

 

1908r.: W ramach protestu przeciwko germanizacji w zaborze pruskim Konopnicka  pisze Rotę.

 

1910 r.: Po raz kolejny ujawnia się społeczna pasja Konopnickiej. W poemacie epicki Pan Balcer w Brazylii podejmuje ona problem emigracyjnej tułaczki chłopskiej.

 

08.10.1910 r.: Przebywając we Lwowie, poetka nagle zapada na zapalenie płuc. Wkrótce umiera.

 

11.10.1910r.: Pogrzeb Marii Konopnickiej na lwowskim cmentarzu Łyczakowskim gromadzi 50 tys. osób i przeistacza się w manifestację patriotyczną. Poetka zostaje pochowana w Panteonie Wielkich Lwowian.

 

1957 r.: Powołanie Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu.

 

1973 r.:  Powstaje Muzeum im. Marii Konopnickiej w Suwałkach.